Niewidoczny w wysokich trawach myśliwy czatuje na swoją ofiarę

O zmierzch tygrys wyrusza na polowanie. W ciągu jednej nocy może pokonać do 20 km (czasem 50 km, jeśli jest to tygrys syberyjski) w rytmie 4-5 km/h. Porusza się cicho, zdając się bardziej na wzrok i słuch niż na węch. Tygrysy, zależnie od podgatunku, atakują różną zwierzynę. Oprócz niedźwiedzia jedynym naprawdę niebezpiecznym dla tygrysa zwierzęciem jest jeżozwierz. Łapy poranione jego kolcami mogą stać się źródłem śmiertelnej infekcji.

Tygrys lubi jeść grubą zwierzynę, jak jeleniowate i dzikie bawoły, jednak jego codzienny jadłospis złożony jest z drobnych ssaków i ptaków. W krajach monsunowych, np. w Indiach, kiedy zwierzęta lądowe uciekają przed podwoziami, tygrys atakuje gawiale (Crocodylia), pytony, a nawet żaby.

Z chwilą kiedy tygrys dostrzeże ofiarę, czai się niemal nieruchomo. Jeśli posuwa się do przodu, robi to krok po kroku. Zwykle raczej czeka by jego ofiara zbliżyła się na odległość 10 m. Atak jest wówczas piorunujący. Za każdym razem tygrys przystosowuje swój atak do konfiguracji terenu i pozycji ofiary. Jeśli skok nie uda się, tygrys zwykle rezygnuje z pogoni i wyrusza na poszukiwanie nowej zdobyczy.

Według badań Amerykanina George'a Schallera, prowadzonych przez wiele lat, 95% ataków kończy się porażką. Tygrys, doświadczony myśliwy, wybiera najlepszą metodę uśmiercania. Niewielkie ofiary łapie przednimi zębami za szyje i łamie im kręgosłup. Większe chwyta przednimi łapami i zatapia pazury w mięśniach ofiary. Kiedy masa zdobyczy, jak np. bawołu, przekracza o połowę jego własny ciężar, podgryza ofierze gardło. Zwierzę ginie uduszone, ze zmiażdżoną tchawicą.

Uczta trwająca wiele dni

O ile tygrys nie jest wygłodzony wielodniowym postem, nie pożera natychmiast swojej ofiary. Przenosi ja 200-500m w zaciszne miejsce. Kot rozpoczyna ucztę od tylnych ćwiartek, swojej ofiary. W ciągu jednego dnia zjada on 6-20 kg mięsa, a wyjątkowo nawet 50 kg. Tak więc np. bawół może mu dostarczyć pożywienia na 4-5 dni.

Tygrysy są przystosowane do nieregularnego chwytania wielkich zdobyczy, potrafią więc zjeść znacznie więcej niż potrzebują do zaspokojenia głodu, a następnie pościć 3-4 dni. W ten sposób wykorzystują rezultaty udanego polowania i unikają strat w postaci zepsutego mięsa. Chociaż wszystkim tygrysom zdarza się w krótkim czasie zjeść ogromną ilość mięsa, średnia nie jest już tak okazała i zmienia się w zależności od zręczności myśliwego. Liczba zwierząt zabitych przez jednego tygrysa waha się od dwóch na tydzień do jednego co dziesięć dni.

Tygrys często przerywa ucztę, aby napić się wody i odbyć krótką sjestę. Chowa wówczas na poczętą zdobycz w gęstwinie lub przykrywa ją gałęziami, albo zatapia na pewien czas w wodzie, aby zlikwidować zdradzający ją zapach. Jeśli jakiś padlinożerca zbyt wcześnie dobiera się do jego spiżarni, tygrys zabija go. Kiedy mięso jest już nadpsute tygrys zostawia resztki zwierzętom innych gatunków. Wyruszy znów na polowanie dopiero wtedy, gdy zacznie odczuwać głód.